To jedna z najbardziej optymistycznych książek, jakie ostatnio trafiły w nasze ręce. Głównym tematem nie jest zmierzch i pożegnanie, lecz zachwyt nad życiem, mimo nieuniknionych bólu i niepowodzeń.

„Kocham i tańczę rock and rolla, ale nigdy go nie uprawiałem i nie przypuszczałem, że będę kojarzony z tym gatunkiem. Teraz się z tego powodu cieszę, mimo że od początku jestem związany z muzyką bitą na dwa” — mówi Jacek Kleyff w rozmowie z Jackiem Cieślakiem, „Rzeczpospolita”.

Książka nie jest zwykłym kryminałem. To także opis trudnych relacji, jakże znanych Polakom, Finom i Rosjanom.

„Pogromca wilków” przedstawia losy trzech autentycznych postaci. Historia nie zajmowała Wasyla Borsuka, Ottona Schimka ani Szymona Lublinera, pomimo to stała się ich udziałem. Tym samym Christoph Ransmayr i Martin Pollack uczynili historię najnowszą czwartym bohaterem swoich opowiadań. Historia to niełatwa, pełna wysiedleń, przesiedleń, wypędzeń, wojen i etnicznych czystek, właściwa nie tylko Bieszczadom, ale całej Europie Środkowo-Wschodniej.

Kolejne rozdziały generują nowe pytania związane nie tylko z kondycją mediów, ale także intelektualną ich odbiorców. Stąd „Śmierć gazet i przyszłość informacji” to książka przeznaczona dla czytelnika potrafiącego krytycznie analizować teksty. Zawiera bowiem wiele kontrowersyjnych tez, co należy w tym przypadku uznać za niewątpliwy walor publikacji.

Książka Joanny Tokarskiej-Bakir dotyka wielu kwestii wypieranych z masowej świadomości – opowiada chociażby o antysemityzmie powszechnym wśród polskich partyzantów. Autorce za szczerość z pewnością dostanie się od niektórych środowisk, zamkniętych na dekonstrukcję rodzimych mitów. A szkoda, bo rzetelna praca antropolożki zasługuje na najwyższy szacunek. Lektura obowiązkowa.

W Polsce nie mieliśmy pojęcia, jak to wszystko wyglądało ze strony przeciętnego mieszkańca Leningradu, Moskwy czy Nowosybirska. Czytając tę książkę, co drugie zdanie przecieramy oczy ze zdumienia. No i trochę nas też Usenko zawstydza...

W reportażu Pawła Smoleńskiego urzekła mnie mnogość bohaterów. Przyszło mi poznać historię zarówno ubogich żebraków, jak i wziętych adwokatów czy inżynierów. W opowieści Pawła Smoleńskiego swój głos maja nawet postacie znane poza Irakiem, jak choćby Ali Al-Sistani – iracki przywódca religijny.

Polecam „Podpalacza” każdemu czytelnikowi — zarówno miłośnikom kryminałów i thrillerów, jak i szukającym dobrej rozrywki.

„Byliśmy przyszłością” to nie tylko osobista historia, to także opowieść o doświadczeniu pokoleń Izraelczyków pracujących wytrwale nad budową własnego kraju, o działaniu wyjątkowej organizacji społecznej, o relacjach między jednostką a kolektywem.

„Opiekunka” Andrei Gillies to książka napisana z powodów osobistych, rodzaj dziennika – autorka przez kilka lat opiekowała się chorą na alzheimera teściową. To zapis codziennych zmagań z chorobą i ze swoimi uczuciami, a także rozważania dotyczące relacji między naszym mózgiem a umysłem, który jest jego funkcją. Między pamięcią a osobą, którą jesteśmy. Książka posiłkująca się nauką, filozofią, literaturą i własnymi obserwacjami.

Reportaż Pawła Smoleńskiego jest wart znacznie więcej niż ten tytuł – i jako relacja z pewnego miejsca i czasu, i jako opowieść uniwersalna.

„Pogromca wilków” to nie tylko opowieści zawarte w książce skromnych rozmiarów. To nauka patrzenia na świat.

Wiele pytań będzie się kołatało po głowie czytelnika po lekturze Bolało jeszcze bardziej. Właśnie dlatego polecam.

Zapraszamy do przeczytania wywiadu z Jackiem Kleyffem przeprowadzonego przez Pawła Smoleńskiego.

Audycja odbyła się 14 listopada (środa) o godzinie 21:30. Z autorem Pogromcy wilków rozmawiała Hanna Maria Giza.

„Podpalacz” to wciągająca powieść o walce z niebezpieczeństwem, jakie niesie ze sobą działalność bezwzględnego piromana, ale nie tylko. Wojciech Chmielarz urozmaicił akcję utworu, wprowadzając do niej zagadkowe i przypadkowe morderstwa, konfrontacje ze światem gangsterskim, spryt i ciekawe zbiegi okoliczności, czyniąc z niego porządny kryminał, od którego niełatwo się oderwać.

Z entuzjazmem popieram dwukierunkowe podejście autorki – zarówno z punktu widzenia antropologii, jak i historii. W łączeniu historii, socjologii oraz antropologii, może także innych nauk, widzę przyszłość historii. Łączenie jest wręcz konieczne dla naszej dyscypliny – jeśli chce być nauką, a nie rzemiosłem służącym odtwarzaniu rzeczywistości minionej.

... kolejny szwedzki kryminał świetnie napisany. Skrojony tak, że czyta się go z nieustającą uwagą i zaciekawieniem. Tu poszczególne wątki splatają się w idealną układankę, która trzyma nas w ciągłym napięciu i oczekiwaniu. I nic nie jest takie, jak nam się wydaje.

Zapraszamy 24 listopada (sobota) o godzinie 13:00 do posłuchania audycji Kontrkultura, w której o książce Stacja Muranów opowie autorka Beata Chomątowska.

„Najbardziej podoba mi się wytłumaczenie zawarte w czeskim powiedzeniu z czasów okupacji, że ten, kto się śmieje, pokazuje zęby” — mówi Mariusz Szczygieł w rozmowie z „Magazynem”.

„Czasem – szczególnie kiedy pisałem o ludziach – miałem taką satysfakcję, jakbym stworzył jakiś mały świat, albo przynajmniej zapasową kopię kawałka świata. Odwlekanie przemijania to właśnie to. Aż wstyd o tym mówić, takie to proste” — mówi Krzysztof Środa w rozmowie z Zofią Król, „dwutygodnik.com”

Nie dziwię się, że „Letarg” odniósł całkiem spory sukces, a Engera ochrzczono najbardziej obiecującym norweskim autorem kryminałów. Powieść jest wciągająca i nieprzegadana, czyta się ją jednym tchem. Z przyjemnością donoszę, że skandynawski kryminał trzyma się mocno.

Autorka jednym trafnym pytaniem lub sugestią kieruje rozmową tak, że czytelnik może przyjrzeć się historiom żywotów niebanalnych i skonfrontować je z własnymi doświadczeniami. Publikację uzupełniają doskonałe czarno-białe fotografie autorstwa Mikołaja Grynberga. „Spojrzenie wstecz. Rozmowy” Justyny Dąbrowskiej to jedna z najważniejszych książek tej jesieni.

„Stacja Muranów” to efekt tytanicznej wręcz pracy — kwerenda i źródła obejmują dziesiątki wywiadów terenowych, rozmów z obecnymi mieszkańcami i postaciami, które niekiedy los rzucił tysiące kilometrów od Muranowa.