Miło nam poinformować, że w IV edycji konkursy jury nagrodziło wydaną przez nas książkę Eda Vuillamy’ego „Ameksyka. Wojna wzdłuż granicy”. To już czwarta książka Wydawnictwa Czarne uhonorowana tą nagrodą.

Serdecznie gratulujemy Autorowi oraz Tłumaczowi!

„Zając o bursztynowych oczach. Historia wielkiej rodziny zamknięta w małym przedmiocie” – powieść krytyka i historyka sztuki oraz uznanego ceramika, Edmunda de Waala – zdaje się doskonale wpisywać w ramy gatunkowe wspomnianej prozy nostalgicznej.

Samoświadomość godna podziwu. Piękny i wyrafinowany tekst. Zatrważająca i potrzebna lektura.

To jest najlepsza proza, jaką napisał Żadan. Trzyma w napięciu, jest dobrze zaplanowana i brawurowo wykonana. Napisana językiem prostych ludzi zapomnianych przez historię, wychowanych w ZSRR, ale żyjących na Ukrainie. Oni wiedzą, co jest dobre, a co złe, i walczą o swoje.

Podobnie jak w poprzedniej powieści Sorokina „Dzień oprycznika”, akcja książki rozgrywa się w niezbyt odległej przyszłości, zapewne w drugiej połowie obecnego stulecia. Mimo to zarówno realia społeczne, jak i stylizowany na archaiczną ruszczyznę język bohaterów (brawa za znakomity przekład!) przywodzą na myśl dziewiętnastowieczną prowincjonalną Rosję.

Ja dla siebie odnalazłem też w tej książce — dość paradoksalnie — mnóstwo przestrzeni i spokoju. Bo, jakby wbrew temu, że podróże Nowickiego czasem sprawiają wrażenie lekko nerwowych, przypadkowych, może nawet chaotycznych, to zdają się pozwalać autorowi na zatrzymanie się choć na chwilę i wzięcie głębszego oddechu. Tych zatrzymań i oddechów szczerze mu zazdroszczę, a za podzielenie się nimi — dziękuję.

Czytając „Salki” chce się tak jak autor sięgnąć do kufrów, zakurzonych już pudełek ze starymi fotografiami, listami i dokumentami, albo po prostu wyruszyć w drogę, odkrywać żywoty i historie, od których zapełnia się umysł.

Bo „Futbol jest okrutny” to nie książka o piłce nożnej – to książka o życiu, na które patrzy się przez pryzmat piłki. Między innymi dlatego każdy, kto będzie pisał o futbolu po Okońskim, będzie musiał się do jego książki odwołać.

Jest w „Południu” kilka mocnych punktów. Naprawdę świetnych, wręcz rewelacyjnych tekstów, które przywodzą na myśl najlepsze pełnokrwiste reportaże.

„Południe” Muszyńskiego ma wiele zalet: dla mnie jest przede wszystkim próbą przekroczenia siebie, wyjścia poza stereotypowe rozumienie innego.

112 stron pochłania się bardzo szybko, za szybko! Przede wszystkim dzięki językowi. Niesłychane wyczucie stylistyczne ma Justyna Bargielska.

Dzięki doskonałej fabule, zaskakującym zwrotom akcji, samochodowym pościgom od pierwszych stron książki oraz zaangażowanym, błyskotliwym i drobiazgowym funkcjonariuszom, Kjell Ola Dahl prezentuje najwyższy poziom i przyciąga do siebie kolejnych czytelników spragnionych intrygujących kryminalnych opowieści i rozrywki na najwyższym poziomie.

Od 13 do 24 maja w Radiu Kraków można będzie posłuchać fragmentów książki Andrzeja Muszyńskiego "Południe” w interpretacji Radosława Krzyżowskiego.

Serdecznie zachęcamy do słuchania codziennie od poniedziałku do piątku o godz. 11:45 (lub powtórka o 22:50).

Sara Shilo w swej powieści „Krasnoludki nie przyjdą” ukazuje, jak w niesprzyjających okolicznościach dokonuje się nieuchronna, stale postępująca erozja życia rodzinnego.

11 maja gościem Dariusza Rosiaka w radiowej Trójce będzie Andrzej Muszyński, autor Południa. Zachęcamy do słuchania Raportu o stanie świata od godz. 12:00!

Niewiele jest jeszcze na Ziemi dziewiczych i niepodobnych do reszty zglobalizowanego świata miejsc. Na szczęście „niewiele” nie oznacza „wcale”. John Gimlette dociera do Gujany, dzikiego wybrzeża Ameryki Południowej, krainy nigdy nie oswojonej, żyjącej własnym rytmem i zapomnianej nawet przez swoich sąsiadów.

Książka przypomina „Pierścienie Saturna” Sebalda, nie ustępując dziełu niemieckiego pisarza pod względem stylu oraz konstrukcji.

„Salki” to książka, której atmosfery nie odda żadna recenzja. Trzeba ją po prostu przeczytać. Po jej lekturze wasze spojrzenie na świat nigdy już nie będzie takie jak przedtem.

Od ocen Hessler woli opis i rozmowy. Daje głos dziesiątkom Chińczyków, bezimiennym bohaterom transformacji, która zapiera dech. Jednych podwiózł, z innymi przysiadł na dłużej, ale wszystkich uważnie wysłuchał. Każdy ma swoją niezwykłą opowieść.

Michael Handelzaltz napisał, że symbol zbiorowy przyćmił indywidualne historie. W „Ciągle po kole” te indywidualne historie wydobywane są na światło dzienne. Dzięki nim możemy się dowiedzieć o przekonaniach, pasjach, namiętnościach, motywacjach i refleksjach tych, którzy dotychczas byli owym anonimowym tłumem, pozostającym w cieniu symbolu.

Reportaż autorstwa Wolfganga Büschera pod tytułem „Hartland. Pieszo przez Amerykę” polecić można bez wahania nie tylko wielbicielom gatunku i czytelnikom zainteresowanym kulturą współczesnej Ameryki, ale i tym ceniącym dobrą beletrystykę.

Książka „Hartland. Pieszo przez Amerykę” jest próbą pokazania nieznanego oblicza tego kraju. Kraju, który kojarzy się z nowoczesnością, tłumem, pośpiechem, a okazuje się mieć „drugą twarz”. Mniej znaną, ale za to o ile ciekawszą.

Aleksijewicz udało się w taki sposób skonstruować wypowiedzi, że każda z nich staje się osobnym głosem, który zapada w pamięć. „Ostatni świadkowie” to wyzwanie dla czytelnika, które każdy z nas powinien podjąć.

„Moja książka to fakty potwierdzone w dokumentach lub w przynajmniej dwóch źródłach, ale przede wszystkim zapis emocji skrzywdzonych ludzi” — mówi Maciej Wasielewski w rozmowie z Agnieszką Berlińską, „Wysokie Obcasy”.