Napisane z pewnością siebie, z elegancją własnego »Bogdałowego« języka, nie sposób się od tych opowiadań odkleić.
Szymon Kloska, Nowy Tygodnik Kulturalny, youtube.com
- Chyba nie ma lepszej pory niż jesień na przenoszenie się do innych światów. Możliwość taką daje nam właśnie „Miasto zwane samotnością. O Nowym Jorku i artystach osobnych” Olivii Laing. Książka ta jest faktycznie bardziej o artystach urzędujących w kultowym mieście, a nie o nim samym. Kto jednak tworzy charakter miejsc, jeżeli nie jego mieszkańcy?anywhere.pl
- Piotr Lipiński, reporter podejmujący tematy naszych dziejów najnowszych, dementuje legendę, jakoby w II Rzeczpospolitej spotkały [Wasilewską] represje. […] Autor docieka również, dlaczego po zakończeniu II wojny światowej Wasilewska nie powróciła do Polski. To jeden z jej wielkich sekretów. Czy z czasem czuła się coraz gorzej wśród polskich komunistów? Czyżby była dla nich zbyt wielkim ciężarem, ponieważ symbolizowała bezgraniczne oddanie Stalinowi? Bo przecież polscy komuniści po wojnie próbowali przedstawiać się jako niezależni. A może pozostała w ZSRR za sprawą swego trzeciego i ostatniego męża, Ołeksandra Kornijczuka, twórcy ukraińskiego socrealizmu, polityka wysokiego szczebla? W Polsce nie odgrywałaby żadnej roli. Natomiast w Związku Radzieckim wciąż mogła liczyć na różne przywileje.Tomasz Zbigniew Zapert, rynek-ksiazki.pl
- Książka Keefe’a w fascynujący sposób relacjonuje walkę najlepszych prawników wynajętych przez rodzinę Sacklerów o uchronienie ich przed odpowiedzialnością. […] Warto przeczytać książkę „Imperium bólu”, żeby zrozumieć, jak działa amerykański mechanizm dążenia do zysku i jakie utrudnienia napotyka prawo przy próbach jego zahamowania. Ten gruby tom czyta się jak najlepszy kryminał.„High Living”, M./ Nr 7 z dn. 09.23
- Piękna książka o miłości, Ameryce i o szaleństwie.Andrzej Stasiuk, facebook.com
- Norweska autorka tnie zdaniami jak nożem. […] Monica Isakstuen jest też poetką i da się to odczuć. Jedno zdanie, tak jak jeden wers wiersza, potrafi celnie opisać uczucia bohaterki i precyzyjnie uderzyć w emocje czytelnika.sztukater.pl
- „Bądź dobra dla zwierząt” to powieść o życiu, które wytrącone ze swojego rytmu i rutyny staje się udręką. To historia miłości, która potrafi obrócić się przeciwko nam, czyniąc nas bezbronnymi wobec świata, który wtedy wymyka z rąk. Zdarza się tak, że wymyka się bezpowrotnie.Marcin Zegadło, Księgozbiry, facebook.com
- tygodnikpowszechny.pl
„W Polsce nie ukazuje się zbyt wiele artykułów o północnej Grenlandii. Inaczej jest w Skandynawii. Teksty opowiadają głównie o problemach mieszkańców - przemocy domowej, samobójstwach, alkoholizmie. Te problemy rzeczywiście tam są. Wydaje mi się, że najłatwiej byłoby pójść w tę narrację - że jest źle, a będzie jeszcze gorzej. Wolałam jednak zobaczyć, jak ci ludzie starają się przetrwać. Pokazać, w jakich żyją warunkach i jaką mają umiejętność dostosowania się” — z Iloną Wiśniewską, autorką reportażu Migot i paru innych książek, rozmawiała Anna Goc.
- dzieje.pl
„Klamrą tej opowieści są współczesne obrazki, spojrzenie ile zostało z tzw. małej Francji, bo tak nazywano skupiska reemigrantów, które głównie były na Dolnym Śląsku, zwłaszcza w rejonie Wałbrzycha, Jedliny-Zdroju, Bolesławca, a także Bytomia czy Gliwic na Górnym Śląsku. I pomimo upływu czasu te ślady nadal widać” — mówi Aleksandra Suława, autorka książki Przy rodzicach nie parlować.
- W swoim reportażu Piotr Lipiński zaskoczył mnie tym, że dużą jego część poświęcił przedwojennym losom Wasilewskiej. Dużo pisze także o niej jako kobiecie i jej poglądach na feminizm. […]„Wasilewska. Czarno-biała” to zgrabnie napisany reportaż o Wandzie Wasilewskiej. Polecam wszystkim zainteresowanym historią polskiego komunizmu.Wojciech Sobański, lubimyczytac.pl
- soundcloud.com
Zachęcamy do wysłuchania rozmowy z Agatą Szydłowską, autorką książki Futerał, badaczką designu i jego społecznych konsekwencji, na antenie Bęc Radia.
- Są [...] tacy ludzie, jak Taina Tervonen, Senem i Darija, które nie pozwalają zakłamywać historii. Stały się łącznikiem między światem żywych i umarłych, a naszym przywilejem jest czerpać z ich wiedzy pełnymi garściami.Anna Ruszczyk, gazetasledcza.pl
- Poraża zmowa milczenia – nadal trwale obecna w miejscowej społeczności, mająca swoje źródło w lęku i bezsilności w stosunku do tego, co przed laty się wydarzyło. Nie ma tutaj tak naprawdę przeszłości. Wojna żyje, bo jej ofiary nadal są nieodnalezione, a sprawcy bywa, że nadal pozostają często bezkarni. Lektura obowiązkowa.Bernadetta Darska, bernadettadarska.blogspot.com
- Reportaż „Grabarki” to opowieść o bolesnej historii ludobójstwa, jakiego doświadczyli mieszkańcy Bośni. To też opowieść o żałobie i traumie, z jaką wciąż mierzą się ci, którzy ocaleli.Natalia Styrna, hvala.pl
- Ten Czechow podszyty jest Kafką, a spokojne, nudne życie suburbiów Wschodniego Wybrzeża przerywają zdarzenia czasem zgoła fantastyczne. […] Realizm miesza się w tej świetnej prozie z groteską i logiką snu.Tomasz Fiałkowski, tygodnikpowszechny.pl
- Mnogość kontekstów i tradycji literackich; starożytne mity, genealogie ducha, metafizyczne biografie dzieciństwa, mroczne syntezy funkcjonowania małych społeczności i złoty środek smaku. Tak można streścić najnowsze dokonanie literackie Tomasza Różyckiego – pięknie wydaną, znakomicie pomyślaną i napisaną książkę „Złodzieje żarówek”.Paulina Subocz-Białek, „Nowe Książki”, M./ Nr 9 z dn. 09.23
- Autorka zgromadziła rozległy materiał, który drobiazgowo przeanalizowała, konstruując wiarygodne obrazy zamieszkiwania pozwalające na uogólnienia i refleksje. Szczęśliwie dla czytelnika, pisze językiem swobodnym, spoglądając na tamten okres z dystansu, ale też odrobinę żartobliwie, co sprawia, że książka nie jest trudnym do zmierzenia się dziełem. Dodatkowo starannie dobrane rysunki i fotografie dobrze ilustrują czasy, które młodsze pokolenie odkrywa na nowo.Czesława Frejlich, formy.xyz
- Złodzieje żarówek to jednocześnie osadzona w PRL-u powieść inicjacyjna, jak i przestrzeń literacka, w której mity pełniące funkcję poznawczą spotykają się tymi, które stanowią o podmiotowości politycznej. W tym tyglu jest jednak miejsce na odrobinę dziecięcej beztroski i sentymenty, które barwią codzienność sprzed dekad wszystkimi odcieniami nostalgii.Jacek Adamiec, kultura.poznan.pl
- Kępiński się nie spieszy i w sennym rytmie wiedzie czytelnika od jednego abruzyjskiego miasteczka do drugiego, opowiadając o ich historii, mieszkańcach, kuchni i artystach.Bartosz Hlebowicz, „Nowe Książki”, M./ Nr 9 z dn. 09.23
- To opowieść o cierpliwym wieloletnim formowaniu zbrodniarzy przez stopniowe nasączanie ich umysłów atmosferą przyzwolenia na coraz śmielej postępujące zło. Wychowanie, wzorce, kult dyscypliny, władzy i siły prowadzą do zachowań, które pozwalają nie dostrzegać zła […].„Tygodnik Powszechny”, T./ Nr 40 z dn. 27.09.23
- Choć wydaje się postacią jednoznaczną, jej rola w polityce wcale nie była taka oczywista. Musiała zmagać się z wewnętrznymi podziałami, a także z uprzedzeniami, jakie budziło uczestnictwo kobiet w życiu publicznym. Książka Lipińskiego to zatem nie tylko jej biografia, ale próba rozpoznania, jak kobiety radzą sobie w zmaskulinizowanym świecie polityki.Czytam wszędzie, czytamwszedzie.pl
- To opowieść nie tylko o nim [Günterze Niethammerze], ale o całym społeczeństwie uwikłanym w totalitaryzm. To także spojrzenie na zbrodniczy obóz Auschwitz tak, jak widzieli go obozowi strażnicy. Przejmujące.Katarzyna Szajowska, „Wiedza i Życie”, M./ Nr 10 z dn. 10.23
- Autor tej prozy, znany głównie z poetyckich zbiorów, stworzył sugestywną balladę o dogorywającej socjalistycznej Polsce końca lat siedemdziesiątych minionego wieku.Jacek Binkowski, „Angora”, T./ Nr 41 z dn. 08.10.23
- Dlaczego polecamy książkę dotyczącą kultury w piśmie biznesowym? Bo przy jej lekturze trudno nam było nie dotrzeć podobieństw do prowadzenia firmy. I tu, i tu pracuje się zwykle na konkretnym projekcie. I tu, i tu jest frontman, który firmuje rzecz swoim nazwiskiem. I tu, i tu są ludzie na zapleczu, bez których by się to wszystko po prostu nie udało. Lektura obowiązkowa dla każdego szefa!„My Company Polska”, M./ Nr 10 z dn. 10.23
- Nurty w aranżacji mieszkań mieszają się tu z historią przemian społecznych i kulturowych, stylów życia, historią przedmiotów.„Pani Domu”, D./ Nr 20 z dn. 02.10.23
