Uśpione

To kawałek doskonałej literatury, czyta się za jednym posiedzeniem, bo nie można się oderwać. A zostaje na długo, tak przejmuje.

Znakomita proza! Świetnym zabiegiem kompozycyjnym jest prowadzenie naprzemiennie relacji z frontu walki medycyny z nieznaną i tajemniczą chorobą z opowieścią rodzinną, trochę skrywaną i nie do końca wypowiedzianą.

Francuz Anthony Passeron rekonstruuje rodzinny dramat, przemilczany i otoczony tajemnicą. To historia jego stryja Desire, jednej z ofiar AIDS. A właściwie więcej: historia upadku pewnej społeczności.

„Uśpione” to książka, którą pochłania się w jeden dzień, pozbawiona fajerwerków, za to przepełniona smutkiem, alei miłością. Wzrusza i zostaje z nami jeszcze długo po tym, jak pożegnamy Passeronów.

„Uśpione”, napisane oszczędnym, niemal surowym językiem, pozostaje jednocześnie narracją pełną aktów pisarskiej odwagi. Passeron udostępnia rodzinne tabu, demaskuje ludzki wstyd, a jednocześnie oferuje pokłady wyrozumiałej troski o to, czym jest bezsilność wobec miłości, uzależnienia, czym są rodzinne ambicje i perspektywa społecznego awansu oraz oczekiwania wystawiane na najwyższą próbę. Próbę życia i śmierci.

[…] powieść tnąca jak brzytwa, poruszające tematy przemilczane w rodzinie autora. Chodzi o uzależnienia, epidemię AIDS i wyobcowanie w małym miasteczku z całą jego prowincjonalną mentalnością.

„Uśpione” są pamiętnikiem tragedii, lecz również zbiorem opowieści, które ocalają zatopiony w milczeniu miniony świat. We wstydzie matki po śmierci syna. W niewyrażonej nigdy rozpaczy rodziny, która musi pogodzić się ze śmiercią dziecka. […] Czy taki rodzaj wiwisekcji jest słuszny i moralnie uzasadniony? Z wielu powodów tak. Przecież Passeron – jak wielu innych pisarzy – udowadnia, że literatura to sposób na ocalenie. Nawet wówczas, gdy śmierć odbiera wszystko.

Passeron z ogromnym wyczuciem portretuje katastrofę – zarówno tę na wielką skalę, jak i tę małą, rodzinną. Próbuje wydobyć z zapomnienia pamięć o tych, którzy odeszli. Piękna, poruszająca do głębi proza.

Anthony Passeron mierzy się z tajemnicą rodzinną […], odważnie wkracza na zakazane terytorium, bo jak pisze, „ta książka jest ostatnią próbą, by coś z tego ocalić”. Mocna opowieść, która jest efektem milczenia.

Anthony Passeron nie rozgranicza osobistej historii od zdarzeń dziejących się w świecie medycyny. […] spoiwo bólu, śmierci, pragnień i nadziei jest współistniejące.

„Uśpione” Anthony'ego Passerona […] to lektura poruszająca, zręcznie mieszająca fragmenty przejmujące i osobiste z szerszą opowieścią o walce z nieznanym wirusem i chorobą. Książka znakomita, od której nie sposób się oderwać i po której chce się czytać i oglą­dać o tamtej porażającej epoce tylko więcej.

Bardzo osobista opowieść o tajemnicach własnej rodziny na tle budzącej się epidemii AIDS i poszukiwaniach skutecznej walki z nią. [...] Autor to wszystko opisał z precyzją i bez sentymentalizmu, oszczędnie dawkując emocje, a jednocześnie książka aż nimi buzuje.

Trudno mi uwierzyć w to, że „Uśpione” to debiut Passerona, na co dzień nauczyciela francuskiego w nicejskim liceum. Książkę cechuje wypracowany, elegancki styl, do tego nieprzesadna - acz wyczuwalna - melancholia, umiejętność prowadzenia narracji i delikatność w podsuwaniu wniosków. Jedna z najpiękniejszych książek z nurtu osobistych opowieści rodzinnych, jakie czytałem.

Historia angażuje, jest napisana kunsztownym językiem i pomysłowo (przeplatające się rozdziały poświęcone AIDS oraz rodzinie autora). [...] Anthony Passeron pozostaje oszczędny w środkach, ale w jego opowieści czuje się wielkie emocje. Uśpione to przejmująca literatura – i bardzo ważna.

Od szczegółu do ogółu... od życia do śmierci. Indywidualna historia cierpienia, zbiorowa nawałnica i poszukiwania, i czekanie na cud. Anthony Passeron oddaje nam prozę nieprzeciętną.

Książka Passerona jest niezwykłą i przejmującą historią rodzinną, jak i społeczną kroniką związaną z pojawieniem się lata temu pierwszych przypadków […] AIDS.