Henry Kissinger, były sekretarz stanu USA w administracji prezydenta Richarda Nixona, należy do grona najważniejszych komentatorów współczesnych stosunków międzynarodowych. Obok Zbigniewa Brzezińskiego jest też jednym z najbardziej medialnych, ale i najbardziej cenionych analityków; w dodatku przywiązującym duże znaczenie do kontekstu historycznego. O Chinach to jego druga, po Dyplomacji, książka ukazująca się nad Wisłą.

Zawsze sugestywny i konkretny opis u Prochaśki łączy się z liryczną wrażliwością, stąd do książki wkradają się – pod osłoną mgieł i nocy – magia i baśniowość. To jeden z tych wspaniałych stylów pisarskich, które tak mocno u ukraińskich autorów podziwiam i o które jestem zazdrosny.

Wydawnictwo Czarne
Dział Promocji
ul. Hoża 42/1
00–516 Warszawa

„Guguły” to proza dojrzała. Smakuje wybornie.

[Geert Mak] napisał książkę właściwie o wszystkim: o ludziach i o menu przydrożnych knajpek, o pieniądzach i o społecznych nierównościach.

Johnny Cash zaczął od 1994 roku nagrywać u niego utwory w cyklu „American Recordings”. Na czwartej płycie cyklu z 2002 roku znajduje się „Hurt”. Te słowa mógł napisać sam Cash, dlatego w jego wykonaniu, zrealizowanym tuż pod koniec życia, brzmią tak autentycznie. Brzmią jak „Wonderfull life” Armstronga. Brzmią jak „My way” Sinatry. Z jego autobiografii dowiedziałem się, dlaczego są one tak prawdziwie – to wszystko jest o Cashu, to wszystko prawda.

Ten dziennikarski majstersztyk, w którym Geert Mak wybrał sobie Steinbecka za przewodnika po Stanach Zjednoczonych, boleśnie konfrontuje dawne mity o potędze z obecną sytuacją schyłku mocarstwa. Ameryka jako Ziemia Obiecana to budzące politowanie określenie rodem z taniej gadki telewizyjnego hochsztaplera. Świat nie stoi w miejscu.

Czy z reżimem opartym na przemocy i dyskryminacji można walczyć, stosując takie same środki? Gdzie przebiega granica między wojną sprawiedliwą, walką narodowowyzwoleńczą a akcjami terrorystycznymi? Odpowiedzi próbuje udzielić Peter Harris.

Zaletą pisania Dariusza Rosiaka wydaje mi się niesamowita umiejętność tonowania emocji.

O najnowszej książce Rachel Cusk Praca na całe życie. O początkach macierzyństwa porozmawiają Joanna Woźniczko-Czeczott i Hanna Zielińska.

Audycja „Dorosłe dzieci”, piątek, godz. 23:00.

„W ogóle Timor Wschodni to takie miejsce, gdzie rzeczy tracą swoje pozory. Wyjazd daleko poza system, w którym się funkcjonuje, sprawia, że pewne rzeczy ukazują swe prawdziwe oblicze” — mówi Mateusz Janiszewski w rozmowie z Dominiką Węcławek, gazeta.pl

Anka Grupińska napisała wielką książkę. To nie tylko książka, ale i cmentarz zbudowany ze słów ludziom, którzy cmentarza nigdy nie mieli.

Kolejna nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego, która w tym roku powędrowała do Elizabeth Asbrink (W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa) i jej tłumaczki Ireny Kowadło-Przedmojskiej, to niejedyna przyjemność, która spotkała nas podczas tegorocznych targów książki w Warszawie.

Otrzymaliśmy także szereg nominacji do innych nagród.
Do Nagrody Literackiej Nike nominowani zostali: Justyna Bargielska (Małe lisy), Małgorzata Rejmer (Bukareszt. Kurz i krew) oraz Andrzej Stasiuk (Nie ma ekspresów przy żółtych drogach).
Na Nagrodę Literacką Gdynia szansę mają: Michał Książek (Jakuck. Słownik miejsca), Andrzej Muszyński (Miedza), Wojciech Nowicki (Salki) oraz tłumacz Jerzy Czech (Wdrapałem się na piedestał. Nowa poezja rosyjska).
Nominacje do Nagrody Literackiej Gryfia otrzymały natomiast Angelika Kuźniak (Papusza) oraz Małgorzata Rejmer (Bukareszt. Kurz i krew).

Wszystkim naszym Autorom oraz Tłumaczom serdecznie gratulujemy i trzymamy kciuki!

Ta książka – oprócz tego, że pochyla się nad palącymi dziś sprawami różnie rozumianej „ukraińskości” – przypomina także o tym, co w życiu ważniejsze.

„Kuchnia osadników” to znakomita lektura, która w sposób zabawny i jednocześnie wzruszający, podkreśla znaczenie i siłę rodziny oraz rodzinnych tradycji.

Porywająca opowieść Gimletta to w istocie rzeczy połączenie rodzinnej sagi z reportażem i esejem historycznym.

To książka gatunkowo niełatwa do zakwalifikowania. Jest to bowiem znakomity reportaż, wysokiej klasy proza, nietuzinkowy zbiór esejów, oryginalny dziennik podróży, w wielu miejscach przypominający powieść z obszaru literatury pogranicza.

Każda z historii życia trzech bohaterów tej książki ma swój własny, zaskakujący finał. Cnota nie zawsze jest nagradzana, zło nie zawsze zostaje ukarane, może dlatego, że często jedno od drugiego oddziela cienka granica. Zwłaszcza, kiedy w życie wchodzi polityka. To świetna lektura, obowiązkowa lektura, jeśli chcemy poszerzyć naszą opinię o czasach i o ustroju, co do których musimy posiłkować się cudzą pamięcią.

Od poniedziałku do piątku o godz. 11:45 (powtórka o 22:50).

Opowieści Szabłowskiego słucha się doskonale przede wszystkim ze względu na lekkość i niezobowiązującą pozycję, na której autor siebie plasuje: włóczęgi wałęsającego się po wielkim kraju, podsłuchującego ludzkie historie.

„Historia lubi się powtarzać. Inteligencję, która nie zgadza się z polityką Putina nazywa się narodowymi zdrajcami. Myślę, że nadeszły dla nas ciężkie czasy. Nie znamy i nie nauczyliśmy się historii, nie uświadomiliśmy sobie naszych błędów. Żyjemy cały czas w systemie niewolników i panów. Wygrali ci sami ludzie, których nazywamy nowymi czekistami. Dzisiejsza rzeczywistość jest wytworem ich mentalności.” – mówi w rozmowie z Aleksandrą Nowakowską Jelena Czyżewa, laureatka rosyjskiego Bookera za Czas kobiet.

Ci nieliczni, którzy przeżyli opowiadają o tych, którzy walczyli z nimi w powstaniu. Po niektórych został tylko krótki wpis na „londyńskiej liście” — nic więcej nie udało się ustalić, nikt ich już nie pamięta, żaden historyk nie zapisał nigdzie ich nazwiska.