Po wprowadzeniu otwartej gospodarki rynkowej w Indiach zapanował chaos niszczenia i tworzenia: slumsy i targowiska były burzone, a na ich miejscu wyrastały centra handlowe i apartamentowce, powstawały oszałamiające fortuny, młodzi ludzie robili zawrotne kariery, a luksus był na wyciągnięcie ręki. Ale transformacja dała też początek ogromnym nierównościom społecznym, a przemoc na ulicach osiągnęła niespotykaną dotąd skalę.
Rana Dasgupta pisze o współczesnym Delhi z liryzmem i empatią, wsłuchując się w głosy jego mieszkańców: miliarderów i biurokratów, handlarzy narkotyków i przedsiębiorców, mieszkańców slumsów i pracowników międzynarodowych korporacji. Są pokoleniem na zakręcie, a ich historie składają się na obraz miasta i społeczeństwa pogrążonego w wirze transformacji.
Delhi to literacki portret jednego z najszybciej rozwijających się współcześnie miast, ale to także opowieść o tym, co być może czeka nas wszystkich; to błyskotliwa analiza rozwoju i przyszłości globalnego kapitalizmu.
Delhi – jedno z najbardziej nieprzystępnych miast świata. Ale teraz, dzięki tej nadzwyczajnej książce, także nieodparte. Rana Dasgupta śledzi narodziny młodej indyjskiej burżuazji, odsłania trzewia jej imperium, wypełnionego mrokiem i żądzą bogactwa, zanurzonego w oceanie biedy.
To pierwszy tak uczciwy portret otoczonej mitami stolicy.
Dasgupta opisał Delhi jako niepokojącą przepowiednię. Rozpoczęło się stulecie osieroconych metropolii, wielkich centrów nieuśmierzonego bólu. Przed upadkiem powstrzymują je utopiści – najbiedniejsi i najwytrwalsi.
"Delhi" to fantastyczne studium skorumpowanego, pełnego przemocy, straumatyzowanego miasta, które rozwija się tak szybko, że jego mieszkańcy z trudem je rozpoznają.
Trzon tej książki stanowią rozmowy, które pozwalają wnikliwie przyjrzeć się jednemu z największych miast na świecie – około dwudziestu dwóch milionów osób mieszka w Delhi i okolicach. Dzięki setkom tysięcy przybywających co rok imigrantów stolica stała się mikrokosmosem Indii.
Talentowi pisarskiemu Dasgupty dorównuje jego zdolność wnikliwej rozmowy. Najlepsze są te fragmenty, w których czytamy o cenie, jaką muszą zapłacić mieszkańcy i przyroda Delhi za bogacenie się i przywileje elit.
[Rana Dasgupta] Snuje bowiem mieniącą się barwami i pulsującą emocjami opowieść o monstrualnym mieście.
W reportażu Dasgupty tytułowe złoto miesza się z tombakiem, a sen przemienia w koszmar. Sama książka lśni niczym najczystszy brylant.
„Delhi. Stolica ze złota i snu” to kawał literatury i najlepsza rzecz na temat Indii po polsku od czasów „Bombaju” Suketu Mehty.
„Delhi” Dasgupty nie jest jednak książką o boomie technologicznym i finansowym, ale o nowej kaście ludzi, którzy w nim uczestniczą. O stylach myślenia nowych rekinów indyjskiej finansjery, o sprawach, które wydają im się w życiu ważne (…).
Angielski tytuł „Capital” może oznaczać zarówno stolicę, jak i kapitał. To nieprzypadkowa dwuznaczność: portretując miasto, Dasgupta opowiada o transformacji państwa i jej związkach z losami pieniądza na całym świecie.
Refleksje brytyjskiego pisarza przerzucają mosty między przeszłością, teraźniejszością a przyszłością. A w lustrze Delhi przejrzeć się może niejedno miasto naszej epoki, która zapomniała, że nie można jedynie brać.
Jego opowieść o Indiach przynosi dawkę rzetelnej wiedzy historycznej i socjologicznej, ale talent pisarza-reportera objawia się najmocniej w rozmowach. Prowadzi je błyskotliwie – z deweloperami, dilerem narkotykowym, wziętym projektantem mody, z pracownikami korporacji. Z milionerami i biedakami.
