Gabriel Krauze

Tu byli, tak stali

fragment

Książka przeznaczona dla czytelników pełnoletnich

 

Idę na piętro, mam nadzieję że blue cheese wciąż jest oryginalnie szczelnie zapakowane tak jak je dałem Pakierowi. W mieszkaniu ściągam najki i cisnę od razu do siebie. Siadam na łóżku i wyciągam pakowarkę żeby podzielić chwasta na uncje i tak zafoliować. Zabiorę to potem do wujka T. On potrafi sprzedać praktycznie wszystko co bym mu przyniósł.

Otwieram i widzę że już nie jest szczelnie spakowana, tylko zawinięta w luźne foliówki, mój pokój wypełnia się smrodem, w opór mocnym, jakby ciemnozielone pączki ociekały żywicą po wszystkich ścianach, rozpychały pokój w szwach. Raz dwa wskakuję na łóżko i otwieram okno. Słyszę z dołu jak brat mówi Jezus Maria co tak śmierdzi, jakby ktoś naniósł do mieszkania psiego żarcia a ja wciąż na łóżku zaczynam się śmiać. Słyszę też matkę, o jaki okropny smród, co to takiego? I dźwięk otwieranych okien z dołu.

Brat wchodzi na górę, prosto do mojego pokoju a ja mówię mu kurwa Danny tylko mnie nie podpierdol, co.

On na to przecież wiem, dlatego mówiłem że wali psim żarciem. Ale tego się nie da wytrzymać, myślałem że odstawiłeś jaranie.

Bo odstawiłem ale ziom przyniósł mi kawał skuna na odsprzedaż i musiałem przyjść z tym tutaj.

Gabriel w całym mieszkaniu rypie, Danny powtarza mi to jeszcze szeptem, oczy ma szeroko otwarte, i uśmiecha się.

Nawet nie wiem co on o tym wszystkim myśli. Schodzi na dół. Zawijam wszystko z powrotem, zastanawiam się czemu odstawiam takie durne ruchy?

Do pokoju wchodzi ojciec, zatrzymuje się za progiem, marszczy czoło i mówi Gabri w całym domu czuć maryłaną, próbuję powstrzymać się od śmiechu przez tę jego wymowę. Gdy byłem mały, zmarszczki na czole ojca zawsze mnie niepokoiły. Drabinka głębokich rowków, jeden nad drugim. Myślałem że to ze smutku i gładziłem jego czoło ręką wierząc że jeśli uda mi się je rozprostować, znikną wszystkie troski ojca.

Przepraszam tata mówię, serio niczego nie jarałem, słowo, po prostu kumpel wpadł i oddał mi kurtkę bo zostawiłem u niego na chacie a on jara i dlatego teraz śmierdzi zielskiem.

Wychodzi z pokoju mrucząc no dobra dobra ja tylko ci mówię całe mieszkanie zaśmierdzone a bardzo trudno to wywietrzyć i rusza z powrotem na dół. Stopnie skrzypią, a ja powtarzam tylko przepraszam przepraszam.

Schodzę na dół, do kuchni i powtarzam ojcu to samo co już raz mu wcisnąłem. Nawet nie wiem co właściwie chcę osiągnąć. Chyba poprawić mu samopoczucie. Póki co święta mieliśmy całkiem udane. Smród go drażni, ale ojciec wraca do czytania gazety. Idę do pokoju dziennego i opowiadam jeszcze raz to samo, na użytek matki. Nie łyknęła. Zrywa się na nogi, zostawiając szachownicę, spojrzenie ma szkliste i srogie.

Gdzie jest ta kurtka? pyta. Chcę zobaczyć tę kurtkę, gdzie ona jest?

Na górze mama mówię, schowałem do szafy.

Kiedy potem opowiadam o tym Haosowi mówi ja bym wtedy kopnął się na górę, złapał garść chwasta z torby i natarł którąś kurtkę w szafie, po całości. Nic nie myślałeś ziom. Snoopiacz no weź głupi nie jesteś, wiedziałeś że będzie przypał. Ja na to ziom, kiedy ona szła zaraz za mną i ani na chwilę nie odpuszczała.

Pokaż mi tę kurtkę Gabriel. Chcę zobaczyć tę kurtkę. I tak w kółko.

Nie będę pokazywał żadnej kurtki mama mówię i ruszam na górę, ale ona ciągnie za mną krok w krok i mówi pokaż mi tę kurtkę, chcę ją powąchać.

Staję w połowie schodów i mówię kurwa co to za nienormalne zachowania? Nie pokażę ci tej kurtki, przestań za mną chodzić. Ojciec wychodzi z kuchni i pyta ją po polsku co ona wyrabia, Danny dodaje zejdź na dół przestań się tak zachowywać. Czy ona kurwa naprawdę nie umie wyluzować? Choć raz. Ale nie, matka cała jest zjeżona. Może tak broni się przed światem. Może tak jest w stanie przeżyć ze mną. Kurwa skąd mam wiedzieć.

Wracam do pokoju, znów wbija Danny i mówi ale kumasz że nie masz prawa się wkurwiać bo totalnie wiadomo że wciskasz kity i to twoja wina że na chacie capi? Ja na to no i co niby mam zrobić, powiedzieć im prawdę? A Danny no, może i tak? Nie wiem. Ale to ty zjebałeś, to nie wina mamy.

Pakowarkę i dziewięć u ładuję do torby sportowej. Dzwonię do wujka T, wyjaśniam sytuację a on daje podjeżdżaj synek kiedy tylko będziesz gotów, spokojnie opchnę to za ciebie. Podnoszę torbę i schodzę na dół. Zaglądam do kuchni i oświadczam rodzicom że obecny smród w domu wziął się stąd że kolega podbił i zostawił mi dziewięć uncji zioła a ja przyniosłem towar do mieszkania bo myślałem że nie będzie czuć. Owszem zgadza się diluję zielonym, tak właśnie zarabiam na życie a co żeście myśleli że skąd mnie stać żeby przed Bożym Narodzeniem wyprowadzić się do osobnego mieszkania? Wiecie że nie mam roboty, no to niby skąd biorę na te wszystkie nowe ciuchy i prezenty gwiazdkowe dla wszystkich? Wygarniam im to wszystko na jednym wydechu.

Matka wzdryga się ale twarz wciąż ma stężałą, przeszywa mnie wzrokiem tak że ni chuja nie mam wyrzutów że wywaliłem wszystko. Ojciec wygląda tylko na urażonego że to matka zmusiła mnie do powiedzenia prawdy. A ona ogłasza zebranie rodzinne w pokoju dziennym.

Wygląda to tak: Daniel i ja zapadamy się w poharataną skórzaną kanapę przed stolikiem na którym wciąż stoją zarzucone szachy. Naprzeciwko nas matka strzela pytaniami jakby mnie przesłuchiwała. Mój brat mówi jej takie pytanie jest nieistotne, Gabriel nie musi odpowiadać. Ojciec siedzi przy niej i milczy, patrzy nie na nas lecz na ścianę, zaciśnięte wargi poruszają się bezgłośnie jakby przeżuwał słowa. Napomykam że gdybyśmy mieszkali w Holandii nie byłoby powodów do takiej rozmowy bo z prawnego punktu widzenia byłbym przedsiębiorcą, a nie dilerem.

Skąd to masz? Komu zamierzasz sprzedać? Gdzie chcesz to sprzedawać? Ona nie odpuszcza, a ja nie zamierzam odpowiadać na te pytania. Brat powtarza jej to za każdym razem, kiedy matka zadaje kolejne. Przypominają mi się czasy kiedy byliśmy mali i mieliśmy nasze tajne żarty, sposoby rozśmieszania się nawzajem kiedy matka karała nas bo znów zrobiliśmy coś co ją wkurwiło.

W pewnym momencie mówi mi że w ten sposób niszczę ludziom życie. Jakim ludziom? pytam. Młodzieży odpowiada a my z Danielem wybuchamy śmiechem. W końcu męczy mnie to już, matka drażni mnie tak jak to potrafi właśnie tylko stara matka, pełna miłości i poplątanych poglądów. Przerywam jej i pytam przepraszam ale czemu ma to wszystko służyć?

Ona obraca się do ojca i mówi moim zdaniem to bardzo niepokojące i niewłaściwe że sama muszę się tym zajmować. Nie masz nic do powiedzenia swojemu synowi? Jak zwykle odzywa się agresywnie, zupełnie umyka jej fakt że przecież sama sobie zażyczyła tego dramatycznego cyrku.

Ojciec obraca się, patrzy na mnie. Jestem bardzo denerwujący zaczyna a matka zaraz mu przerywa. Zdenerwowany czy denerwujący? Danny i ja dajemy razem ale po co ty to robisz? A ona bo nie rozumiem o co mu chodzi. Tato proszę mów dalej ja na to. Nie mogę przyjąć że w mojej rodzinie ktoś jest zamieszany w sprawy kryminalne a szczególnie mój syn, najbardziej utalentowany człowiek jakiego znam który potrafi zrobić tak wiele w sztuce, że ty wybrałeś żeby sprzedawać narkotyki. Wiem jak jest ci ciężko ze znalezieniem pracę – ze znalezieniem pracy, wtrąca matka i zaraz zaczyna po polsku robić ojcu wykład z jego błędów gramatycznych.

Ojciec kończy, zmienia ton na lekki i przyjazny, spogląda na mnie i mówi na zakończenie musisz gdzieś wyjść tak? Kiwam głową i wstaję. Robi się późno, wieczór obżera się ulicami i dachami, twarz matki jest jak wyłupana z kamienia, nie chcę już tu dłużej siedzieć.

Wychodzę do holu, zakładam najki i kurtkę, podnoszę torbę z pakowarką i dziewięcioma u blue cheese. Gdy jestem już w drzwiach z mieszkania na schody ojciec wychodzi z kuchni i zatrzymuje mnie szybko, Gabri, więc obracam się do niego. Podaje mi pudełko ciasteczek z bakaliami. Dla ciebie i twoich kolegów mówi z uśmiechem, jego oczy są jak krople srebra kryjące się pod brwiami które przystrzyga sobie tak żeby szły szpicem do góry, jak jakiś kreskówkowy zły czarnoksiężnik. Dziękuję tata mówię i uśmiecham się. Rozpinam suwak torby, świąteczne ciastka kładę na pakowarkę, zaraz obok zafoliowanego zielska.

 

Osoby zainteresowane przedrukiem tego lub innego fragmentu książki prosimy o kontakt z działem promocji: zofia@czarne.com.pl.