- Atutem książki jest bogata dokumentacja: drzewa genealogiczne, archiwalne zdjęcia […]. „Miasto dzieci świata” może być przykładem, jak wciągająco opowiedzieć o losach kilkunastotysięcznego miasta.Michał Dobrołowicz, „Rzeczpospolita”, DZ./ Nr 132 z dn. 08.06.24
Rzekę dzieciństwa Andrzeja Stasiuka i Miasteczko Panna Maria polecają najnowszego odcinka dzisiejszego Nowego Tygodnika Kulturalnego. Gorąco zachęcamy do wysłuchania rozmowy!
- Nie wiem, czy znam kogoś, kto potrafi opowiadać o drzewach czulej niż o ludziach. […] Adam Robiński porusza się po Puszczy Kampinoskiej, korzystając z różnych map, także tych, które łączą epoki. Wejście z nim w jej środek to doznanie niemal mistyczne, łączące kilka światów, wiele przestrzeni.„Dziennik Polski”, DZ./ Nr 131 z dn. 07.06.24
- Samotność w wielkim mieście – ten temat literatura lubi od dawna. Jim Lewis przedstawił go w nietuzinkowy sposób i wyszedł z tego obronnym piórem.Michał Paweł Urbaniak, „Nowe Książki”, M./ Nr 5 z dn. 05.24
Gościem Agnieszki Jucewicz w podcaście Gazety Wyborczej był fotograf Daniel Petryczkiewicz. W rozmowie o polskiej przyrodzie polecał książki Adama Robińskiego, w tym najnowszą Puszcza domowa. Zachęcamy do wysłuchania!
- „Hanka. Opowieść o awansie” to rzecz udana, wartościowa i inspirująca.Dariusz Nowacki, „Nowe Książki”, M./ Nr 5 z dn. 05.24
- Niewątpliwą zaletą książki jest świetny styl pisarski autora – lekki, wciągający, interesujący. […] Ale w książce tej świetny jest nie tylko styl, lecz i strona merytoryczna. Jako osoba z pewnym doświadczeniem dziennikarskim bez trudu mogę stwierdzić, że przygotowanie tej książki poprzedziło mnóstwo pracy, rozmów z różnymi ludźmi i przeglądania licznych źródeł. Efektem tych wysiłków jest książka, która nie tylko przetwarza powszechnie znane fakty, ale też wyciąga na światło dzienne zupełnie nowe informacje o Puszczy.Jerzy Królikowski, kampinoski.eu
- Biografia Kaczorowskiego kreśli wizerunek autora, który nieomal w ciągu kilkunastu (może kilkudziesięciu miesięcy stał się - obok Majakowskiego (wymieńmy jeszcze Jesienina i Pilniaka) największym nazwiskiem literatury radzieckiej. Od zachwycającego debiutu w najważniejszym piśmie kulturalnym „LEF” (1923) do druku „Armii konnej”. Paryskie sukcesy, protekcja Jewdokimowa, podziw Trockiego i słynnych dowódców wojskowych. […]. I równie szybki - choć mniej spektakularny - koniec. Jak upadali giganci pisarstwa Rosji Sowieckiej - o tym jest dalszy ciąg biografii, zainteresowanych - zachęcam.Paweł Chmielewski, „Projektor”, Nr 1-2 (46-47) 2024
- Cheever w kafkowskiej manierze – lecz bez tej złożonej brutalności autora „Zamku” – pokazał świat spokojnych przedmieść, opanowany przez ten skradający się bezszelestnie egzystencjalny chaos.Paweł Chmielewski, „Projektor”, Nr 1-2 (46-47) 2024
- „Grunge. Bękarty z Seattle” to gorzka historia o zrealizowanych i niespełnionych marzeniach grupy młodych ludzi, których połączyła miłośćdo muzyki. […] Wydawnictwo godne polecenia.Mirosław Krzysztofek, „Projektor”, Nr 1-2 (46-47) 2024
- Biografia Izaaka Babla pióra Aleksandra Kaczorowskiego talentem narracyjnym i fabularnym dorównuje kunsztowi samego Babla, o którym często się mawia, że był mistrzem pierwszego zdania […]. Tak samo hiperbolicznie powiem, że Kaczorowski jest mistrzem i pierwszego, i ostatniego zdania.Danuta Ulicka, „Nowe Książki”, M./ Nr 6 z dn. 06.24
- Ta ironiczna narracja o amerykańskim śnie pokazuje, że w świecie przesiąkniętym beznadzieją w złudzeniach kryje się coś zbawczego.Marek Paryż, „Nowe Książki”, M./ Nr 6 z dn. 06.24
- Agata Szydłowska snuje fascynującą opowieść o sztuce aranżacji w czasach PRL-u, a jednocześnie […] przekazuje między innymi informacje na temat przemian społecznych i kulturowych.„Nowiny Gliwickie”, T./ Nr 21 z dn. 22.05.24
„Turcja jest różnorodna. Brzmi to banalnie, ale jest to kraj kontrastów. Widać też zawieszenie między światami. Turcy chcą dorównać do poziomu europejskiego, ale jednocześnie gra im w duszy turecka muzyka ludowa” – mówi Marcelina Szumer-Brysz w rozmowie z Anną Kruszyńską dla PAPu. Nowe wydanie jej książki Wróżąc z fusów już w lipcu!
- [...] świat u Stasiuka jest miejscem pulsującym życiem - ciemnością i światłem, które w życiu przenikają się, splatają ze sobą, a ów splot - ostrożnie - ale jednak, możemy próbować nazywać - prawdą.Marcin Zegadło, Księgozbiry, facebook.com
„Piszę o odkrywaniu źródeł rzeki dzieciństwa i o czymś mrocznym, w czym ta rzeka, niby niewinna, była zanurzona” - mówił Andrzej Stasiuk w rozmowie z Agatą Szwedowicz (PAP) wokół książki Rzeka dzieciństwa.
Czego śląscy chłopi Szukali na Dzikim Zachodzie i co znaleźli? Paulina Wilk i Julia Rzemek dzielą się wrażeniami z lektury książki Ewy Winnickiej Miasteczko Panna Maria. Ślązacy na Dzikim Zachodzie w podkaście Big Book Cafe.
O Mieście Dzieci Świata Beaty Chomątowskiej - wielowątkowej opowieści o Rabce i jej historii - rozmawiają Paulina Wilk i Julia Rzemek w Książka w pięć pytań Big Book Cafe.
- Na kartach arcyciekawej książki autorka uwalnia swoją bohaterkę z prokreacyjnego kieratu. Odciąża siatkę pojęć służących jej opisywaniu z różnych stereotypów, nieporozumień, mitów i wrogich emocji.Diana Dąbrowska, „Znak”, nr 6/2024 z dn. 1.06.2024
- To książka o traumie totalnej. […] Nie wiem, skąd amerykańskie dziewczyny biorą taką siłę, żeby pisać o rzeczach strasznych, ale pięknie i nie ma w tym żadnej krzywdy ani użalania się nad sobą.Andrzej Stasiuk, facebook.com
„Jedziesz [na Wschód] i masz poczucie, że wjeżdżasz w nicość. Przepiękną i apokaliptyczną, na swój sposób fascynującą, ale to wciąż jest nicość. I boisz się, że ta nicość w końcu przyjdzie też po ciebie”. Z Andrzejem Stasiukiem rozmawiała Amelia Sarnowska.
- Tej książki mi brakowało. Pozwala lepiej zrozumieć historię i specyfikę regionu i jego rdzennych mieszkańców. […] Górny Śląsk ma swój „Kajś”, Mazowsze – „Ślachtę”.Ewa Tenderenda-Ożóg, „Magazyn Literacki Książki”, M./ Nr 4 z dn. 04.24
„Istnieje we Francji określenie, bardzo modne przynajmniej od czasu literackiego Nobla dla Annie Ernaux, transfuges de classe, „uciekinierów” ze swojej klasy społecznej do wyższej. W moim przypadku mówiłbym raczej o transfuge géographique, uciekinierze geograficznym. Dla mnie liczyła się przede wszystkim zmiana miejsca” – mówi Anthony Passeron, autor książki Uśpione, w rozmowie z Piotrem Kieżunem. Zachęcamy do lektury wywiadu na łamach Kultury Liberalnej.
- W „Mężczyznach, którzy nienawidzą kobiet” Bates udaje się pokazać, w jaki sposób poglądy manosfery, wylewając się z internetu, oddziałują na polityczną i społeczną wyobraźnię zachodu Europy, co dobrze widać w obecności podobnych wątków na radykalnej prawicy czy zabójstwach spod znaku Elliota Rodgera. Autorka w tym alarmistycznym geście ostrzega, czym może grozić ignorowanie społeczności internetowych, których gniew i nienawiść do kobiet nie są wcale mniej realne z tego powodu, że znajdują upust głównie w internecie.Karolina Broda, miesiecznik.znak.com.pl
- Styl Pancake’a jest oszczędny, skondensowany i gęsty, co czyni jego prozę sugestywną, ale też w jakiś sposób wyrafinowaną. Każdy detal, gest i nawet najbłahsze zdarzenie może nieść dodatkowe znaczenie, a zaledwie jedno zdanie odmienić odbiór tych historii. Te opowiadania wymagają więc skupienia i uwagi. Rodząca się po zamknięciu książki chęć niemal natychmiastowego powrotu do „Trylobitów” jest jasnym sygnałem, że mamy do czynienia z piekielnie dobrą literaturą.Travel Magazine, travelmagazine.pl