Jego codzienne zapiski są świadectwem niesłabnącego oporu i gniewu. Nie tylko wobec najeźdźców lecz również tych Europejczyków, którzy nawołują do pokoju za wszelką cenę i podważają odpowiedzialność społeczeństwa rosyjskiego za wojnę. Mimo to prawie wszystkie wpisy zdobią emotki - jakby na złość światu.
Jacek Adamiec, kultura.poznan.pl
- Posługując się językiem literatury, a nie polityki czy publicystyki, opowiada ona [Annie Ernaux] o doświadczeniu niechcianej ciąży i pokątnej aborcji z kobiecej perspektywy. Nie wiem, czy kiedykolwiek powstało na ten temat coś bardziej wstrząsającego w swej nagiej prawdzie i celności.Renata Lis, polityka.pl
- Podobnie jak w innych utworach Ernaux imponuje jej dar przetwarzania pozornej banalności zdarzeń i postaci w fascynującą narrację otwierającą nowe punkty widzenia na ową banalność.Krzysztof Lubczyński, pisarze.pl
- Whitaker [...] Przywołuje dziesiątki badań naukowych, analizuje artykuły publikowane w prestiżowych pismach medycznych, rozmawia z pacjentami i chyba to właśnie są najbardziej wstrząsające fragmenty tej książki.„Przewodnik Katolicki”, T./ Nr 11 z dn. 17.03.24
Wspaniałe wieści z Krakowa!
Dziś wręczono Nagrodę im. Kazimierza Wyki profesorowi Pawłowi Próchniakowi za całokształt twórczości!
Wielkie gratulacje dla autora!- youtube.com
Jak przywołać przeszłość w niezafałszowany sposób? Czy jedyna prawdziwa pamięć jest materialna? To pytania, które zadaje Annie Ernaux, francuska noblistka, wnikliwa reporterka własnego doświadczenia. W najnowszej książce „Ciała” prowadzi czytelnika przez mapę swojego kobiecego bólu i wstydu, by ostatecznie się z nich wyzwolić. O Annie Ernaux w wymiarze literackim i teatralnym w najnowszym odcinku odcinku „Raportu o książkach” z Katarzyną Kalwat, która przełożyła na język teatru „Młodego mężczyznę” – jedną z części zawartych w Ciałach – rozmawiała Agata Kasprolewicz.
- A jednak jest miejsce dla poety na wojnie. Dobiegający pięćdziesiątki Serhij Żadan, nagradzany pisarz i poeta, rockman i działacz, znalazł je dla siebie. Znalazł także język, którym da się tę wojnę opisać.Paulina Wilk, „Newsweek”, T./ Nr 7 z dn. 12.02.24
- wysokieobcasy.pl
„Nie narzekam. Bycie mniejszością nie jest łatwe, ale może wzbogacać i poszerzać horyzonty. Chodzi na przykład o znajomość dwóch kultur, w których żyję, oraz perspektywę umożliwiającą dostrzeganie napięć między nimi oraz symbolicznych gier władzy” – powiedziała Aneta Prymaka-Oniszk, autorka książki Kamienie musiały polecieć, w wywiadzie dla Wysokich Obcasów. Polecamy lekturę:
- Czytam tę książkę jako świadectwo ginącej nadziei. Czytałem ją z ogromnym smutkiem.Piotr Gociek, polskieradio24.pl
- Nowele ze zbioru „Przez błękitne pola” w przekładzie Dariusza Żukowskiego zachwycają na poziomie językowej stylizacji oraz swoją malarskością, umiejętnością autorki do szkicowania portretów i scen rodzajowych. Często są to obrazki bolesne, powracające jako trauma bohaterek lub powód do wyjazdu z przeklętej ziemi, jaką się jawi w tej prozie Irlandia.Marcin Kube, „Rzeczpospolita”, DZ./ Nr 64 z dn. 16.03.24
30% rabatu na książki humanistyczne!
Tytuły objęte promocją:Z okazji premiery zbioru dzieł Primo Leviego Czy to jest człowiek, Rozejm, Pogrążeni i ocaleni (tł. Stanisław Kasprzysiak, Halszka Wiśniowska, Krzysztof Żaboklicki) w dniach od 19 do 25 marca kupicie wybrane tytuły podejmujące tematykę humanistyczną z 30% rabatem. Rabat dotyczy książek papierowych oraz e-booków.
Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej Księgarni Czarnego w alei Jana Pawła II 45a/56 (pon. – pt. 11-19, sob. 10-15).
- [Aneta Prymaka-Oniszk] stara się przy tym wyjść poza rolę »opowiadaczki gorszego sortu«, wysłuchuje opowieści obu stron, robiąc przy okazji wiele, by dawne zaszłości nie rzutowały na teraźniejszość, a sąsiedzkie życie przestało być życiem obok siebie [...].Maciej Robert, „Polityka”, T./ Nr 12 z dn. 13.03.24
- [Autorka] napisała książkę wybitną, fantastyczną, o widzeniu tego świata od zupełnie drugiej strony, od kobiecej - cokolwiek to znaczy. [...] Pełna okrucieństwa, pełna czułości, pełna miłości.Andrzej Stasiuk, facebook.com
- To nie jest tylko opowieść o gwałcie. Wyeksponowana w dwóch pierwszych rozdziałach trauma Glorii […] prowadzi do refleksji na temat rasizmu, dyskryminacji i petropatriarchatu.Izabella Adamczewska-Baranowska, facebook.com
- Może na tym właśnie polega magia języka, wrażliwość i zdolność autorki do konstruowania opowieści […]. Udaje jej się sprawić, że przedstawione postacie są pełnowymiarowe, realistyczne, pełnokrwiste – czytając o nich po prostu daje się im wiarę.sztukater.pl
- oko.press
Na portalu OKO.Press pojawił się wywiad z Derekiem Scallym, autorem reportażu Najlepsi katolicy pod słońcem. Scally opowiedział o podobieństwach między Polakami i Irlandczykami, kulturze milczenia i straumatyzowanych społeczeństwach. Zachęcamy do lektury:
- Odrzucając ekspiację i emocje towarzyszące książce, trzeba zwrócić uwagę na pracę Agaty Kozak. Tłumaczenie tak gęstego i bogatego języka było pracą niewyobrażalną. (Zwróćcie uwagę na mnogość przypisów. Ich lektura jest osobnym doświadczeniem. Jest lekcją języków, obyczajów, tradycji i religii).Jarek Holden, czytanieisluchanie.blogspot.com
- „Odwaga i kliniczna ostrość” z jaką Ernaux konfrontuje się z tabu kobiecej seksualności, powoduje, że w tomie każda z nas odnajdzie cząstkę siebie. Szczególnie dziś, kiedy w Polsce wciąż trwa debata na temat aborcji. I kiedy to kobiety obwinia się o prowokowanie napastników seksualnych. Ernaux nie boi się skonfrontować z żadnymi aspektami człowieczeństwa.Gosia Walendowska, hygge-blog.com
- audycje.tokfm.pl
O Ciałach Annie Ernaux, łączącego w sobie trzy wyjątkowe, poruszające teksty odsłaniające kolejno temat aborcji dokonanej we francuskim podziemiu lat 60., utraty dziewictwa młodej dziewczyny z robotniczego, katolickiego domu oraz romansu dojrzałej kobiety z młodym studentem, na antenie radia TOK FM rozmawiali Jakub Janiszewski i Renata Lis.
- Przed wojną Czerniowce były prawdziwa wieżą Babel, miksem wielu narodowości. W 1998 r. Hirsch i Spitzer jadą tam i na chwilą wracają do przeszłości.„National Geographic Traveler”, M./Nr 4 z dn. 04.24
O czym warto rozmawiać z rzeką? Maciej Robert o swojej książce Rzeki, których nie ma i innych sprawach opowiada Izabeli Adamczewskiej. Polecamy wywiad w „Wysokich Obcasach”.
„Gazeta Wyborcza Wysokie Obcasy”, Nr 10 z dn. 16.03.24- Urszula Honek pisze o swoich dawnych sąsiadkach i sąsiadach z beskidzkiej wsi. Odtwarza głosy, przez które często przemawiają surowość, powściągliwość, wstyd, tęsknota i beznadzieja. Ale też poczucie związania z otoczeniem, ziemią, przyrodą, światłem, zwierzętami i tymi, którzy odeszli.Maria Fredro-Smoleńska, vogue.pl
- W schemacie [awansu] pojawia się szczelina, w którą Jakubowiak wchodzi i bada, jak konstruujemy rodzinne historie. Jego przewodniczką jest Hanka, która poprzez opowieść odzyskuje podmiotowość w imieniu wszystkich niezauważanych matek Polek.„Pani”, M./ Nr 4 z dn. 04.24
- Brutalna i wizjonerska opowieść o amerykańskiej prowincji.„Pani”, M./ Nr 4 z dn. 04.24
- culture.pl
W pewnym momencie poczułem, że mam coś do opowiedzenia. I że jest to historia mojej rodziny, która bardzo długo wydawała mi się całkowicie przeciętna i prozaiczna, zupełnie odmienna od tego, co znałem z literatury – mówi Maciej Jakubowiak, autor książki Hanka, w rozmowie z Karoliną Rychter. Zachęcamy do lektury rozmowy.
