Aktualności
  • Négar Djavadi, Wszystkie moje rewolucje
    Négar Djavadi
    Wszystkie moje rewolucje

    „Iran niestety dostał się w szpony reżimu politycznego – nie da się oddzielić jednego od drugiego, gdyż reżim położył rękę na Iranie, w każdym sensie. Co więcej, wszystko pozmieniał: zmienił nazwy ulic, przepisał na nowo historię, zmieniła się kultura, stosunek do ludzi, sami ludzie i ich wzajemne relacje. Z historii wymazano mnóstwo rzeczy. W dzisiejszym Iranie nie mogłabym żyć. Ale tęsknię za Iranem z mojego dzieciństwa, za irańską ziemią i tego mi będzie brakować już zawsze”. Z Négar Djavadi, autorką książki Wszystkie moje rewolucje, rozmawiała Agata Czarnacka.

    oko.press
  • Vincenzo Latronico, Do perfekcji
    Vincenzo Latronico
    Do perfekcji

    Vincenzo Latronico, autor książki Do perfekcji, w rozmowie z Jagodą Gawliczek mówi: „Niektórzy czytelnicy odebrali moją książkę jako esej antropologiczny lub coś w tym stylu. Mam jednak poczucie, że antropolog próbuje wyjaśniać opisywane zjawiska. Ja wolałem zostawić osąd dotyczący moich postaci tak otwarty, jak to możliwe. Chyba w niektórych rozdziałach mi się to udaje”.

    goingapp.pl
  • Vincenzo Latronico, Do perfekcji
    Vincenzo Latronico
    Do perfekcji

    Latronico pokazuje, jak po latach „rozszerzania pola walki”, o której pisał Houellebecq, wszystkie, nawet najprywatniejsze elementy naszych egzystencji zostały wplecione w plan permanentnej optymizacji. Stały się częścią lifestyle’u, który należy demonstrować na zewnątrz jako doskonale wykuratorowany obraz nas samych, stworzony na potrzeby widzów spektaklu, który odgrywamy w mediach społecznościowych.
    Agata Pyzik, poledwumiesiecznik.com
  • Lorrie Moore, Ptaki Ameryki
    Lorrie Moore
    Ptaki Ameryki

    W serii „Opowiadania Amerykańskie” wydawnictwa Czarne każdy kolejny zbiór to perełka i nie inaczej jest z „Ptakami Ameryki” Lorrie Moore. […] Mojej lekturze towarzyszyło uczucie melancholii i współczucia dla bohaterów, nierzadko zmęczonych zmaganiami z poszukiwaniem sensu życia.
    Anna Kiełczewska, rynek-ksiazki.pl
  • Annie Ernaux, Życie zewnętrzne
    Annie Ernaux
    Życie zewnętrzne

    Fascynujące jest wyobrażanie sobie, co by było, gdyby wszyscy prowadzili takie dzienniki zewnętrzne, notując mijanych ludzi, ich słowa i zachowania. Powstały w ten sposób zasób tworzyłby nadbudowę nad naszym życiem, zamieniając nas w bohaterów literackich. Stalibyśmy się prozą.
    dziennikiurzednicze.org
  • Lydia Davis, Asortyment strapień
    Lydia Davis
    Asortyment strapień

    Opowiadania Lydii Davis wymagają poszerzenia naszego rozumienia tego, czym jest opowiadanie. […] proza Lydii Davis jest prozą, niczym innym, co udowadnia to wirtuozerskie zdanie o spożywaniu homarów: „Przy stole zapanowała cisza przerywana tylko gorączkowym miażdżeniem, wyszarpywaniem i wyłupywaniem w wykonaniu tych staruszków”.
    dziennikiurzednicze.org
  • Vincenzo Latronico, Do perfekcji
    Vincenzo Latronico
    Do perfekcji

    Powieść Vincenza to wspaniała gra z „Rzeczami”, książką Georgesa Pereca, francuskiego eseisty i pisarza, opowieścią o konsumpcjonizmie lat 60. Zaskakująco wiele się tu ze sobą zgadza, każdy element historii pokazuje, że ludzie nie uczą się na błędach, które popełniono w przeszłości.

    facebook.com
  • Gregor von Rezzori, Niegdysiejsze śniegi
    Gregor von Rezzori
    Niegdysiejsze śniegi

    Gorąco zachęcamy do wysłuchania nowego odcinka podcastu Marcine Kubego „Rzeczy o książkach”. Gościem był historyk i krytyk literacki Wojciech Stanisławski i omówił Niegdysiejsze śniegi Gregora von Rezzoriego, autobiograficzną prozę z Europy Środkowej – chłodną i precyzyjną, a zarazem pełną ciepłej pamięci o minionym świecie. I, jak mówią rozmówcy: książkę zachwycającą.


    rp.pl
  • Aleksandra Boćkowska, Gdynia
    Aleksandra Boćkowska
    Gdynia

    Boćkowska, choć sięga do przeszłości i do mitu miasta szczególnego, to jednocześnie raczej patrzy w stronę teraźniejszości. Zadaje ważne pytania o to, co tak naprawdę pozostało w Gdyni z jej mitu i czy Gdynia XXI wieku jest w stanie stworzyć podobnie mocno oddziałujące na wyobraźnię obrazy, jak te z okresu PRL czy wcześniejsze. […] Intrygujące.
    Bernadetta Darska, bernadettadarska.blogspot.com
  • Aleksandra Boćkowska, Gdynia
    Aleksandra Boćkowska
    Gdynia

    „Nie pamiętam, by ktoś z mieszkańców powiedział: »Nie lubię Gdyni«. Spotkałam osoby, które nie lubiły tego, jak miasto jest zarządzane. Słyszałam czasem: »Nic tu nie ma, tylko położenie jest fajne«. Ale to »tylko« wystarcza” – mówi Aleksandra Boćkowska, autorka reportażu Gdynia, w rozmowie z Jakubem Wojtaszczykiem dla oko.press.

    oko.press
  • Lydia Davis, Asortyment strapień
    Lydia Davis
    Asortyment strapień

    Jeśli wydawało wam się, że wiecie cokolwiek na temat opowiadań jako gatunku literackim, to macie racje, wydawało wam się. Wystarczy sięgnąć po „Asortyment strapień” Lydii Davis, żeby poczuć powiew świeżości oraz odkryć zupełnie nowe formy.
    Marta Kowal, exlibrismarty.pl
  • Wydawnictwo Czarne na Międzynarodowych Targach Książki w Warszawie!

    Zapraszamy Was w dniach 15 -18 maja na nasze stoisko nr 32. Znajdziecie tam nie tylko najlepsze książki w targowych cenach, ale spotkacie również naszych autorów. Rozkład jazdy tutaj:

    czarne.com.pl/targi
  • Beata Słama, Planeta Hala
    Beata Słama
    Planeta Hala

    Nie bez powodu autorka tomu – Beata Słama – wraca do czasów, kiedy w Tatry wybierała się jedynie garstka ciekawskich. […] U wejścia do schroniska [Murowaniec] wciąż wisi tablica poświęcona pamięci Adama Asnyka […]. Okazuje się, że neurasteniczny Asnyk był zapalonym tatrzańskim wędrowcem, jednym z pierwszych członków Towarzystwa Tatrzańskiego.
    Bożydar Brakoniecki, „Dziennik Polski”, DZ./Nr 106 z dn. 09.05.25
  • Weronika Murek, Urodziny
    Weronika Murek
    Urodziny

    Mogę pokusić się o prostą refleksję – powieść grozy Murek jest historią o lękach, z którymi na co dzień musimy się konfrontować. O nawiedzających nas duchach straconych szans. […] . Ale to duże uproszczenie. Jaga mówi o zawodach, które wymagają „przenoszenia duszy z jednego miejsca we drugie bez możliwości wytchnienia”. O tym, że ten dysonans czyni człowieka rozwibrowanym. Dla mnie „Urodziny” są właśnie tym rozwibrowaniem. I z tym uczuciem rozwibrowania mnie pozostawiają.
    Aleksandra Pakieła, vogue.pl
  • Claudia Durastanti, Obca
    Claudia Durastanti
    Obca

    Claudia Durastanti w rozmowie z Rzeczpospolitą mówi: „Obcą jestem ja, narratorka. Ale też moja matka. Obce są także kobiety, które żyły w naszej rodzinie we wcześniejszych pokoleniach. Chciałam, żeby wszystkie bohaterki, którym oddaję głos w tej powieści, zadały sobie pytanie, czy można własną córkę nauczyć obcości. Bo właśnie to uczucie towarzyszyło każdej z nas”.

    „Rzeczpospolita”, DZ./ Nr 107 z dn. 10.05.25
  • Graeme Macrae Burnet, Studium przypadku
    Graeme Macrae Burnet
    Studium przypadku

    Pacjentka znanego terapeuty popełnia samobójstwo. Jej siostra próbuje dociec, dlaczego tak się stało. Coś na granicy kryminału i powieści psychologicznej.
    „National Geographic Traveler”, M./Nr 6 z dn. 06.25
  • Siddhartha Mukherjee, Pieśń komórek
    Siddhartha Mukherjee
    Pieśń komórek

    Komórka, jej mechanizm działania, pozostawała przez lata czarną skrzynką, której zapisu nie umiano odczytać. Podróż w jej głąb jest fascynująca tym bardziej, że Siddhartha Mukherjee jest znakomitym przewodnikiem, który specjalistyczną wiedzę przekazuje w sposób niezwykle przystępny.
    Mirosława Łomnicka, „Magazyn Literacki Książki”, nr 3/2025 z dn. 1.03.2025
  • Krzysztof Varga, Śmiejący się pies
    Krzysztof Varga
    Śmiejący się pies

    Krzysztof Varga o bohaterze swojej książki Śmiejący się pies: „Jego mizantropia wynika nie z charakteru, tylko z rozczarowania ludzkością. Jest ścieżką filozofii życiowej. Nie chce tracić czasu na relacje międzyludzkie, które nic nie wnoszą do jego życia, i uważa, że życie z psem jest duchowo bogatsze niż życie z ludźmi”. Gorąco polecamy zapoznanie się z rozmową Doroty Wodeckiej z pisarzem na łamach Gazety Wyborczej.


    wyborcza.pl
  • Claudia Durastanti, Obca
    Claudia Durastanti
    Obca

    „Nazywam Obcą powieścią z życia. Gdyby głównym celem tego projektu była autobiograficzna prawda, mogłabym łatwo powiedzieć, że 99% tego, co przeczytacie, jest prawdziwe i wydarzyło się mnie, narratorce. Ale dla mnie prawda i fantazja zawsze są splecione z ramami, stylem, gatunkami i jestem naprawdę córką mojej matki w tym sensie. Szybko tracę zainteresowanie faktem czy anegdotą” – mówi Claudia Durastanti w rozmowie z portalem anywhere.pl. Zachęcamy do lektury!

    anywhere.pl

Strona używa plików cookies zgodnie z polityką prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.